Dondurmanın Tarihi
Dondurmanın kökeninin MÖ 2. yüzyıla kadar uzandığı bilinmektedir, ancak belirli bir menşe tarihi veya mucidinin keşfiyle tartışmasız bir şekilde kredilendirilmemiştir. Büyük İskender’in bal ve nektarla tatlandırılmış kar ve buzdan hoşlandığını biliyoruz. Mukaddes Kitap referansları ayrıca Kral Süleyman’ın hasat sırasında buzlu içeceklere düşkün olduğunu gösterir. Roma İmparatorluğu döneminde, Nero Claudius Caesar (MS 54-86) sık sık dağlara kar yağması için koşucular gönderirdi, bu da daha sonra meyve ve meyve suları ile tatlandırılırdı.
Bin yıldan fazla bir süre sonra Marco Polo, Uzak Doğu’dan İtalya’ya şimdi şerbet denilen şeye çok benzeyen bir tarifle döndü. Tarihçiler, bu tarifin 16. yüzyılda bir ara dondurmaya dönüştüğünü tahmin ediyor. İngiltere, dondurmayı aynı zamanda, hatta belki de İtalyanlardan daha önce keşfetmiş görünüyor. “Kremli Buz” olarak adlandırılan şey, 17. yüzyılda Charles I’in masasında düzenli olarak ortaya çıktı. Fransa, 1553’te Fransız Henry II’nin karısı olduğunda İtalyan Catherine de Medici tarafından benzer donmuş tatlılarla tanıştırıldı.
Sonuç olarak dondurma doğu medeniyeti tatlısıdır, batılılar herşeyi olduğu gibi dondurmayıda doğudan ve Türk İslam medeniyetinden alıp geliştirdiler. Dondumanın asıl kökeni Osmanlı döneminde kar ve pekmezden yapılan karlambaç denen yiyecekten türemiştir.
